wychodzić /

wychodzić /

[xarf]wychodzić[/xarf]
I
[i]czasownik dokonany[/i] ([i]np. zezwolenie, lepszą ocenę: uzyskać[/i]) выбегать ([i]добиться[/i])
          wychodzić sobie ([i]załatwić coś[/i]) — выбегать ([i]добиться[/i])
II
[i]czasownik niedokonany[/i]
1. выходить
2. ([i]oddalać się, przenosić się gdzieś indziej[/i]) уходить
3. ([i]wynikać; udawać się[/i]) получаться
4. ([i]z czego, w co: w grze w karty[/i]) ходить [i]с чего, кем–чем[/i]
          wychodzić w piki — ходить с пик
5. ([i]wypadać: o włosach[/i]) лезть / выпадать
          nie wychodzić poza ([i]co: poprzestawać na czymś[/i]) — не идти дальше [i]чего[/i]
          nie wychodzić z głowy [i]komu[/i] — не идти из головы [i]у кого[/i] / не идти из ума [i]у кого[/i]
          wychodzący ([i]np. poczta[/i]) — исходящий ([i]отправляемый из учреждения[/i])
          wychodzić dobrze ([i]na czymś: odnosić korzyść[/i]) — выигрывать
          wychodzić na dobre — идти на пользу / идти в пользу
          wychodzić na jaw — обнаруживаться / выявляться / раскрываться
          wychodzić na korzyść — идти впрок / идти на пользу
          wychodzić na prowadzenie — выходить на первое место
          wychodzić na złe — идти во вред
          wychodzić naprzeciw — идти навстречу
          wychodzić poza skalę ([i]przyrządu pomiarowego[/i]) — зашкаливать [i]разг.[/i]
          wychodzić w atu — козырять
          wychodzić z wprawy — разучиваться
          wychodzić z założenia — исходить из того
          wychodzić źle ([i]na czymś: ponosić stratę[/i]) — проигрывать